Bu gece uzun geçti. Kulaklarımdan atamıyorum hala sesini. Ondan uzak durmam için o kadar sebep vardı ki. Birincisi, beni kullanıyordu. İkincisi, ona hayır diyemiyordum. Hiç beni düşünmeden seks yapmaya çalışmıştı. Geçen geceden beri sızlıyordu zaten tamponlarım. Birde bunun üstüne evine çağırıp beni isteksiz soydurmuştu. Onun dikenleri tarafından sarılmış bir şekilde acı çekiyordum. Etrafında o kadar insan olmasına rağmen neden beni zorluyordu? Onun yüzünden boğazlarım ağrımasına rağmen hala sigara içmeye devam ettim. Ona vermediğim tek şey kalbimdi. Bunu önemsemiyordu. Onun elini bile tutarken kız arkadaşıyla mesajlaşan birine neden bunları yapıyordum ki?
“Bütün bunların üstünden tam tamına bir hafta geçti. Ve hala yaşıyorum. Kendime göre yalnızım. Onu sevmiyorum. Sevemiyorum daha doğrusu. Canını acıtmam hoşuna gidiyor herhalde.”
Onunla tanışmadan önce bir çok hayalim vardı. Sadece normal bir insan olmak istemiştim. Para da gözüm yoktu. Eve gelince bana bağıran annem olmasını bu durumda olmamayı tercih ederdim. Sürekli sarılıp öpen ve bunaltan bir abla. Gece uyandırıp su isteyen abi. Ve sahip çıkan bir baba. Normal bir hayatı o kadar çok özledim ki. Şimdi bunları o uyurken yazıyorum. Kendime ait her şeyim vardı. Hatta para harcamayı sevmeyen anneme her şeyi aldırmıştım. Ablamla küçük tartışmalarımız olurdu. Sabahın soğuğunda okula giderdim yürüyerek. Artık bunları yapacak kadar özgür değilim..
“Kendini neden kafese tıkılmış bir kuş gibi hissediyor bilmiyorum. Birlikte kaçtık. Artık oraya eve geri dönmeyeceğiz. Ayda 40.000 milyardan fazla para kazanıyorum onun sayesinde. Tabiî ki önceden anlaştığımız gibi değil. Artık paranın yarısından fazlasını o alıyor. 10 gün içinde geçer duygusallık yapma demiştim. Bir yıl oldu ama hala tek kelime konuşmuyor. Pişman olmak için çok geç..”
Bugün abimi aradım. Hiç kimse benimle konuşmak istemiyormuş. Beni kurtaracağına inanmayı bırakmamamı söyledi. Sesi değişmiş. Yoksa bana mı öyle geldi bilmiyorum. En kötü şey artık yeni arkadaşlar bulmam gerektiği. Kimse bana yaklaşamıyor vahşiliğimden.. öyle dedi geçen kızlardan biri. Buna rağmen çok fazla kazanıyormuşum. Benim tek yaptığım şey kafesli pencereden dışarı bakmaktı. Güneşin girmediği bu yerde ölüyorum..
“Hayat hayat değil. Hayatta kendinden başkasına güvenme. Arkadaşım dediğin insanlar varya hepsi kolpa. Bende gideceğim. Gelir misin benimle ? Annemlerle konuşmuyorum zaten. Sende kalk gel. İstediğin her şey elinin altında. Bi kere gidelim bak güzel değilse beğenmezsen yapmazsın..”
Arabaya bindik. Hafif yağmur yağıyordu. Tek düşündüğüm normal bir hayattı…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder