Bir adam var. Hiç tanımıyorum onu. Karşılaşmadık bir kere bile. Ama bana aşık olduğunu hissedebiliyorum. Onun aşkını kullanabileceğimi biliyorum. Hiç okunmayacak satırlara kurban olacak kendisi haberi yok. Beynim yıkandığında dahi canımı acıtacak onun var olmayışı. Ama bana aşık biliyorum. Küller meleğe dönüştüğünde gözlerimden akan yaşlar duracak. Biliyorum benim için ayakkabılarını eskitecek asfalt yollarda. Sesini bile duymaya üşeneceğim zamanlar olacak. Ondan gitmesini aynı zamanda tenime dokunmasını isteyeceğim. Tırnaklarına ruj sürecek kızımızın beni zaman içinde unutmazsa. Benim vücudumu benden iyi tanıyorken tek tek yolacak saç tellerimi. Kendimi ateşe atmak istediğimde belimden sımsıkı tutacak bilek güreşindeymiş gibi ve kıracak dizlerimi. Bir adam var hiç görmediğim. Hiç sıkılmayacağım onun toprağını eşelerken. Tabutunu tek başına taşıyabileceğim kadar hafif ve müzik için ölecek kadar hassas. Ağlamayı su içmek sanacak ve emecek göz pınarlarımı. Bu adam sömürecek gençliğimi ve hiç yaşlanmayacak. Hiç takmadığı kemeri dolayacak boynuma. Ellerimi arkadan birleştirerek azcıkta canımı acıtarak Seni Seviyorum diyecek. Gerçekten içten ama bu lafı. Hırçın biraz aklı. Zehirli değil. Bu adam öyle biri ki hiç güldürmeyecek yüzümü. Yazdığım satırları acı içinde bana vurarak çevirtecek. Tokatları dudaklarımı kanatacak.. Sayfalar havalanırken arka planda parke üzerinde ölmüş olurum belki. Kalp atışlarım yavaşlar, bilincim kaybolur. Bütün çalınmış parçalar yerine oturur. O adam gelmez belki diye kapı pencereyi açık bırakır kötü biri olduğu için değil beni sevdiği için yolları saman tarlasına çevirip yakarım. Düşünmek istemediğim ihtimallerle dolacak kafam. Başkası canımı acıtırsa onu dünyanın sonuna itecek, kendisi iz bırakınca sorun çıkmayacak. Bu adamı kafamda canlandırabiliyorum şimdi. Görüntüsü çok net düşecek aklıma. Ben onu tanırken o beni bilmeyecek.
#direngeziparki #occupygezi #occupyturkey
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder